klimatyzacja w biurach

Podczas projektowania wentylacji i klimatyzacji dla danego obiektu należy na początku zapoznać się z uwarunkowaniami architektonicznymi budynku. Niskie pomieszczenie handlowe, biurowe to często obiekty wybudowane wiele lat temu, w których wymiana powietrza realizowana była przez wentylację grawitacyjną. W takich pomieszczeniach zazwyczaj nie ma możliwości poprowadzenia przewodów pełnej wentylacji i klimatyzacji mechanicznej, zarówno ze względu na wysokość pomieszczenia (problem np. z zainstalowaniem nawiewników i skrzynek rozprężnych w stropie podwieszanym), jak i na powierzchnię obiektu (brak miejsca na centralę klimatyzacyjną). Natomiast w nowych budynkach ogranicza się wpływ otoczenia na warunki panujące wewnątrz poprzez zastosowanie szczelnych okien wieloszybowych oraz osłon przeciwsłonecznych, przy czym pojawia się problem wystąpienia wysokich zysków ciepła od oświetlenia, gdyż stosuje się zarówno oświetlenie ogólne, jak i miejscowe eksponujące dane artykuły. W obydwu przypadkach dużą uwagę przywiązuje się do parametrów powietrza w pomieszczeniu, w którym przebywają czasowo zarówno pracownicy, klienci jak i personel. 

       Ponieważ pomieszczenia niskie (2,5 do 4 m wysokości) często charakteryzują się również niewielką powierzchnią całkowitą, nie ma w nich miejsca na instalowanie centrali klimatyzacyjnej. Z tego powodu w pomieszczeniach takich największym zainteresowaniem cieszą się zestawy klimatyzacyjne, które lokalnie uzdatniają powietrze. Są one estetycznie wykonane i pasują praktycznie do wystroju każdego wnętrza, a także mają możliwość precyzyjnego potrzymania parametrów powietrza. Głównym zadaniem tych urządzeń jest odebranie zysków ciepła, a niektóre umożliwiają dostarczanie świeżego powietrza, a nawet dodatkowe ogrzewanie go w okresie zimowym. Dobór urządzenia powinien uwzględniać:

kubaturę pomieszczenia,

jego ekspozycję na światło słoneczne,

ilość osób maksymalnie przebywających w środku,

zyski ciepła od oświetlenia i innych urządzeń elektrycznych. 

       Są to urządzenia klimatyzacyjne instalowane zazwyczaj w stropach podwieszanych już na wysokości 15 cm pod sufitem. W urządzeniach tych ciepłe powietrze przepływa przez belkę, następnie ochłodzone, cięższe od powietrza otaczającego, opada w kierunku podłogi, dzięki czemu w pomieszczeniu zachodzi cyrkulacja, w wyniku której ciepłe powietrze jest nieustannie wymieniane na zimne.
       Klimatyzatory- To urządzenia kompaktowe, w których możliwe jest obniżenie temperatury o 5÷6oc w odniesieniu do temperatury powietrza zewnętrznego. Zespół taki składa się z układu chłodniczego, nagrzewnicy powietrza, nawilżacza, wentylatora obiegu powietrza, filtru powietrza oraz elementów regulacji rozdziału powietrza. Sterowanie klimatyzatorem odbywa się za pomocą regulatorów wbudowanych w maskę/obudowę.

       Klimatyzatory multiSkładają się z dwóch części: zewnętrznej zawierającej sprężarkę chłodniczą, skraplacz i wentylator oraz wewnętrznej z filtrem, parownikiem, wentylatorem i ewentualnie dodatkowymi elementami do uzdatniania powietrza.

       Kurtyny chłodząceUrządzenia te są elementami dodatkowymi często stosowanymi w przypadku obiektów handlowych. Ich zadaniem jest zmiana kierunku naturalnie przepływających strumieni powietrza za pomocą sztucznie wymuszonego wąskiego strumienia powietrza o prędkości od około 9 do 18 m/s.

e, możesz je w tekście wyróżnic na przykład tak.

Wentylacja

 W pomieszczeniach przemysłowych,czy też  użyteczności publicznej i mieszkalnych emisja szkodliwych substancji do powietrza związana jest z bardzo różnymi zjawiskami, procesami, a także z użytkowaniem urządzeń. Emisja gazów i pyłów w procesach hutniczych, czy przy spawaniu obróbki skrawaniem metali bardzo różni się od emisji dymu przy paleniu papierosów, czy emisji szkodliwych substancji z wykładzin podłogowych. Rodzaj i stopień szkodliwości substancji odgrywa tu istotną rolę i skłania do stosowania różnorodnych rozwiązań wentylacji. Ale u podstaw wszystkich skutecznych rozwiązań wentylacji leży ograniczanie emisji zanieczyszczeń do powietrza w pomieszczeniu i właściwe formowanie przepływów tego powietrza. 
     Starania o zmniejszanie uciążliwości procesów zwykle wymagają hermetyzacji urządzeń, będących źródłami szkodliwej emisji i/lub aerodynamicznego izolowania chronionych stref pomieszczenia. 
     Hermetyzacja urządzeń wymaga zastosowania odciągów miejscowych o dobieranej konstrukcji, a niekiedy także wspomagania pracy tych urządzeń przez stosowne osłanianie strugami nawiewanymi. Elementy te hermetyzują konstrukcyjnie i aerodynamicznie źródła szkodliwej emisji i pozwalają ograniczać jej zasięg. 
     Dla dynamicznej ochrony pewnej strefy pomieszczenia trzeba także zapewnić współdziałanie przepływów/rozdziału powietrza w pomieszczeniu z funkcjonowaniem odciągów miejscowych, które jednocześnie są elementami wywiewnymi wentylacji ogólnej pomieszczenia.
     Tak w sposób ogólny formułuje się zadanie wentylacji pomieszczeń, w którym można dopatrywać się i wyodrębniać rolę wentylacji miejscowej, gdy w układzie wentylacji większego znaczenia nabiera udział odciągów miejscowych i hermetyzacja urządzeń technologicznych. 
     Szczegółowe rozwiązania wentylacji miejscowej w poszczególnych obiektach mogą być bardzo różne - stosownie do ich zadania. Skuteczność odciągu miejscowego rośnie w miarę przystosowania konstrukcji jego elementów do mechanizmów emisji zanieczyszczeń w źródle (hermetyzacja konstrukcyjna) oraz właściwego formowania przepływu powietrza w bezpośrednim otoczeniu i w obrębie samego odciągu, włączając tu nawiewy osłaniające (hermetyzacja dynamiczna). Zatem skuteczny wydatek odciąganego powietrza dla hermetyzacji dynamicznej jest powiązany z rozwiązaniem hermetyzacji konstrukcyjnej urządzenia czy procesu i z uformowaniem ruchu (rozdziału) powietrza w pomieszczeniu. 
     W schemacie układów wentylacji miejscowej można zatem wyodrębnić trzy istotne grupy elementów uczestniczących w procesie i zwalczaniu szkodliwej emisji (rys. 1), a mianowicie:
1. Źródło emisji i mechanizmy transportu zanieczyszczeń w pomieszczeniu, gdzie z punktu widzenie wentylacji istotny jest rodzaj emitowanych substancji i mechanizmy rozprzestrzeniania się zanieczyszczeń przy wentylacji pomieszczenia;
2. Odciąg miejscowy, będący istotnym elementem hermetyzacji urządzeń technologicznych, a także ogólnej wentylacji pomieszczenia;
3. Rozdział powietrza w pomieszczeniu, formowany przez nawiew wentylacji ogólnej i lokalne nawiewy osłaniające, który powinien wspomagać pracę wentylacji miejscowej. 

     W ocenie układów wentylacji miejscowej decydujące znaczenie odgrywa jej skuteczność oraz koszty energetyczne i ekonomiczne. Wentylacja miejscowa z reguły bywa bardziej skuteczna od ogólnej wentylacji rozcieńczającej i to przy mniejszym wydatku powietrza. To z kolei wpływa na koszty budowy i eksploatacji układów wentylacji. 

     W rzeczywistych warunkach napływ powietrza do obudowy źródła emisji zanieczyszczeń nie jest równomierny - wykazuje pewien przestrzenny rozkład prędkości i strukturę burzliwości zależną od ruchu powietrza otaczającego. Dlatego przepływ powietrza oraz przebieg dyfuzji zanieczyszczeń w rejonie wentylacji miejscowej w konkretnych przypadkach trudno określić inaczej, niż eksperymentalnie. 
     Dla scharakteryzowania skuteczności dynamicznej hermetyzacji - takie pracochłonne badania wstecznego rozpraszania zanieczyszczeń mogą być zastąpione lokalnymi oznaczeniami stężenia tych zanieczyszczeń w charakterystycznych punktach w otoczeniu obudowy odciągu miejscowego.